Main Coon jest idealnym kotem domowym i jednym z największych. Kocury tej rasy ważą do 12 kg. Są to koty o bardzo łagodnym usposobieniu przywiązujące się do właścicieli, lubiące kontakt z dziećmi ze spokojem znosi najbardziej wylewne objawy czułości. Bardzo często przyjacielem Maine Coona jest pies. Koty tej rasy nie potrzebują dużej przestrzeni, ale zawsze chętnie korzystają z ogrodu lub balkonu. Maine Coony występują w różnych odmianach kolorystycznych dopuszczalne są wszystkie odmiany barwne z wyjątkiem typu syjamskiego (ze znaczeniami), czekoladowej i liliowej. Barwa oczu jest dowolna. Sierść jest lśniąca, gęsta, jedwabista, miękko opadająca; gruba warstwa delikatnego podszycia oraz mocne i długie futro okrywowe. Futro krótsze na głowie, barkach i dolnej partii łap, dłuższe na grzbiecie, brzuchu i bokach. Mają długie gęste ogony. Średniej wielkości klinowata głowa z wyraźnie zarysowaną, kanciastą kufą, wystającymi kośćmi policzkowymi, mocną brodą oraz dość długim i szerokim nosem z lekkim przejściem u nasady (tzw,stop). Uszy duże, wysoko osadzone, spiczasto zakończone, szerokie u nasady, na końcach uszu mają charakterystyczne dla tej rasy pędzelki dodające kotu pozornej dzikości. Oczy duże, lekko owalne, szeroko rozstawione, skierowane ukośnie w stronę wewnętrznej podstawy ucha. Pełny rozwój Maine Coon osiaga w wieku 3 lat. Znany jest z tego, że zasypia w dziwacznych miejscach przybierając oryginalne pozy.

Maine Coon jest jedną z najstarszych ras kotów w Północnej Ameryce. Na amerykańskim północnym wschodzie na terytorium zwanym obecnie Nową Anglią znaleziono pierwszego Maine Coona. Jest wiele pięknych historii tłumaczących jak powstała rasa Maine Coon. Zakładamy, że występowały one dziko w stanie Maine skąd wzięły swoją nazwę. Człon nazwy Coon odnosi się do popularnej historii, że są one wynikiem skrzyżowania kota domowego z szopem praczem (raccons). Chociaż pręgowany Maine Coon ze swoim pięknym pełnym ogonem wygląda jak szop pracz, połączenie takie genetycznie byłoby niemożliwe. Inne romantyczne wyjaśnienie odwołuje się do sprowadzenia kotów Angora Marie-Antoninette przywiezionych do Ameryki przez żeglarzy i europejskich kolonistów w końcu XVIII wieku. Trzecia historia odnosi się do Vikingów, którzy mogli zabrać Norweskie Koty Leśne na pokłady swoich statków gdy podróżowali przez Ocean Atlantycki do Nowego Świata. Norweskie Koty Leśne wyglądają podobnie do Maine Coonów i te koty mogły się skrzyżować z miejscowymi kotami, dając tym samym początek Maine Coona. Maine Coon został uznany za rasę narodową Kanady. Po raz pierwszy pokazano go na wystawie w Nowym Jorku w 1860r. W 1976 utworzono Maine Coon Breeders and Franciers Association i uznano rasę w USA. FIFe uznała ją oficjalnie w 1983 r.