Main Coon jest idealnym kotem domowym i jednym z największych. Kocury tej rasy ważą
do 12 kg. Są to koty o bardzo łagodnym usposobieniu przywiązujące się do
właścicieli, lubiące kontakt z dziećmi ze spokojem znosi najbardziej wylewne
objawy czułości. Bardzo często przyjacielem Maine Coona jest pies. Koty tej
rasy nie potrzebują dużej przestrzeni, ale zawsze chętnie korzystają z
ogrodu lub balkonu. Maine Coony występują w różnych odmianach
kolorystycznych dopuszczalne są wszystkie odmiany barwne z wyjątkiem typu
syjamskiego (ze znaczeniami), czekoladowej i liliowej. Barwa oczu jest
dowolna. Sierść jest lśniąca, gęsta, jedwabista, miękko opadająca; gruba
warstwa delikatnego podszycia oraz mocne i długie futro okrywowe. Futro
krótsze na głowie, barkach i dolnej partii łap, dłuższe na grzbiecie,
brzuchu i bokach. Mają długie gęste ogony. Średniej wielkości klinowata
głowa z wyraźnie zarysowaną, kanciastą kufą, wystającymi kośćmi
policzkowymi, mocną brodą oraz dość długim i szerokim nosem z lekkim
przejściem u nasady (tzw,stop). Uszy duże, wysoko osadzone, spiczasto
zakończone, szerokie u nasady, na końcach uszu mają charakterystyczne dla
tej rasy pędzelki dodające kotu pozornej dzikości. Oczy duże, lekko owalne,
szeroko rozstawione, skierowane ukośnie w stronę wewnętrznej podstawy ucha.
Pełny rozwój Maine Coon osiaga w wieku 3 lat. Znany jest z tego, że zasypia
w dziwacznych miejscach przybierając oryginalne pozy.
Maine Coon jest jedną z najstarszych ras kotów w Północnej Ameryce. Na
amerykańskim północnym wschodzie na terytorium zwanym obecnie Nową Anglią
znaleziono pierwszego Maine Coona. Jest wiele pięknych historii tłumaczących
jak powstała rasa Maine Coon. Zakładamy, że występowały one dziko w stanie
Maine skąd wzięły swoją nazwę. Człon nazwy Coon odnosi się do popularnej
historii, że są one wynikiem skrzyżowania kota domowego z szopem praczem
(raccons). Chociaż pręgowany Maine Coon ze swoim pięknym pełnym ogonem
wygląda jak szop pracz, połączenie takie genetycznie byłoby niemożliwe. Inne
romantyczne wyjaśnienie odwołuje się do sprowadzenia kotów Angora
Marie-Antoninette przywiezionych do Ameryki przez żeglarzy i europejskich
kolonistów w końcu XVIII wieku. Trzecia historia odnosi się do Vikingów,
którzy mogli zabrać Norweskie Koty Leśne na pokłady swoich statków gdy
podróżowali przez Ocean Atlantycki do Nowego Świata. Norweskie Koty Leśne
wyglądają podobnie do Maine Coonów i te koty mogły się skrzyżować z
miejscowymi kotami, dając tym samym początek Maine Coona. Maine Coon został
uznany za rasę narodową Kanady. Po raz pierwszy pokazano go na wystawie w
Nowym Jorku w 1860r. W 1976 utworzono Maine Coon Breeders and Franciers
Association i uznano rasę w USA. FIFe uznała ją oficjalnie w 1983 r.